30 Ιανουαρίου Μνήμη των εν Αγίοις πατέρων ημών και οικουμενικών διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,
Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας- Ιανουάριος,
Αθήνα 2004, εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 346-348.
Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός: Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081-1118, ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ΄ τον Βοτανειάτη (1071-1081), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι εθεωρούσαν ανώτερο τον Μ. Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυία και υπέροχη φυσιογνωμία. ΄Αλλοι ετοποθετούσαν υψηλά τον ιερό Χρυσόστομο και τον εθεωρούσαν ανώτερο από τον Μ. Βασίλειο και τον Γρηγόριο, και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο, εθεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε ως αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».
Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαϊτών Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά τη διήγηση του Συναξαριστού, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα ξεχωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το ΄Αγιο Πνεύμα, εγράψαμε σε συγγράμματα, και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος ούτε δεύτερος· αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας· και, καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου· να παραδώσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».
Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαϊτῶν Ιωάννης, ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχομένων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.
Η εορτή αυτή της Συνάξεως του Μ. Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητος και της ενότητος των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι εδίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας, και ό,τι διδάσκουν δεν είναι απλώς ιδική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλ’ είναι πλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί ομιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητος.
Περί τις αρχές του 14ου αιώνος ανηγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχῶν κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.